Menu
Menu
Aktualności - rok 2024
15 kwietnia na całym świecie obchodzony jest Dzień Trzeźwości. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) apeluje o zrezygnowanie w tym dniu ze spożywania alkoholu.
Obchodzony corocznie 15 kwietnia został ustanowiony po to, by zwrócić uwagę społeczeństw na problem alkoholizmu wśród ludzi i by skutecznie walczyć z tym nałogiem. Ten szczególny dzień ma też uzmysłowić ludziom jak bardzo szkodliwy wpływ na nasze zdrowie, życie zawodowe, rodzinne i społeczne ma alkohol. Uzależnienie od alkoholu jest zatem chorobą wieloczynnikową bio-psycho-społeczną.
W Polsce ponad milion osób jest uzależnionych od alkoholu. Corocznie wypijamy ponad 9 litrów czystego alkoholu na „ jednego mieszkańca” w polskiej kulturze i obyczajowości alkohol ma swoje stałe miejsce a często bycie „pod tak zwanym wpływem” jest często usprawiedliwione.
Podstawowym aktem prawnym w Polsce regulującym problematykę alkoholu jest ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi ( Dz.U. 2016,poz. 48).
W tym wyjątkowym dniu 15 kwietnia spróbujmy choć przez chwilę zastanowić się nad naszym własnym sposobem i kulturą picia alkoholu. Jeśli go nadużywamy zmieńmy styl swojego życia i nie wstydźmy zwrócić się o fachową pomoc.
Szkody zdrowotne
Według Światowej Organizacji Zdrowia alkohol znajduje się na trzecim miejscu wśród czynników ryzyka dla zdrowia populacji. Większe ryzyko niesie za sobą palenie tytoniu i nadciśnienie tętnicze. Ponad 60 rodzajów chorób i urazów ma związek ze spożywaniem alkoholu.
Alkohol działa szkodliwie na niemal wszystkie tkanki i narządy. Alkohol, a także jego główny metabolit, aldehyd octowy, są bezpośrednio toksyczne dla tkanek. Alkohol i jego metabolity wchodzą w bezpośrednie reakcje z fizjologicznymi substancjami w organizmie. Działanie pośrednie alkoholu polega na silnym wpływie na homeostazę ustroju poprzez działanie na układ wegetatywny, endokrynny, odpornościowy, gospodarkę wodno-elektrolitową, wchłanianie niezbędnych składników odżywczych itp.
Toksyczne działanie alkoholu etylowego i produktów jego przemiany powoduje zmiany chorobowe w następujących układach:
układ nerwowy: polineuropatia, zmiany zanikowe móżdżku i mózgu, zwyrodnienia w płatach czołowych, ubytek szarej substancji mózgu, encefalopatia Wernickego i inne;
układ pokarmowy: przewlekłe stany zapalne błon śluzowych jamy ustnej, przełyku, żołądka i dwunastnicy, zaburzenia perystaltyki jelit oraz upośledzenie wchłaniania, stany zapalne trzustki i wątroby (stłuszczenie, zwłóknienie i marskość) i inne;
układ krążenia: nadciśnienie tętnicze, kardiomiopatia alkoholowa (zmiany zwyrodnieniowe włókien mięśnia sercowego, stłuszczenie i powiększenie serca)
układ oddechowy: przewlekłe zapalenie błony śluzowej tchawicy i oskrzeli. U osób nadużywających alkoholu 10-krotnie częściej występuje rak jamy ustnej, krtani oraz tchawicy.
układ moczowy: ostra niewydolność nerek, wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi i związane z tym objawy dny moczanowej (zapalenie stawów spowodowane gromadzeniem się złogów moczanowych)
układ hormonalny: nieprawidłowe wydzielanie testosteronu, zmniejszenie ruchliwości plemników i zniszczenie ich struktury. Hypogonadyzm i feminizacja u mężczyzn, u kobiet zaburzenia miesiączkowania, zanik jajników i maskulinizacja.
Alkohol wpływa na osłabienie systemu odpornościowego organizmu. Skutkiem tego jest m.in. zwiększone ryzyko występowania pewnych odmian raka, zwłaszcza przełyku, wątroby, części nosowej gardła, krtani i tchawicy oraz raka sutka u kobiet.
Alkohol wywołuje też niedobory witamin i innych pierwiastków niezbędnych dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Następstwem owych niedoborów są zaburzenia widzenia, zmiany skórne, zapalenie wielonerwowe, zmiany w błonach śluzowych i szpiku kostnym, zaburzenia procesów rozrodczych, szkorbut i inne.
Alkohol wywołuje znaczące zaburzenia w funkcjonowaniu psychicznym człowieka:
bezsenność, depresję, niepokój, próby samobójcze, zmiany osobowości, amnezję, delirium tremens, psychozę alkoholową, halucynozę alkoholową, otępienie (zespól Korsakowa).
GKRPA
Źródło:
Od 1 stycznia napoje energetyczne mogą być kupowane tylko przez osoby powyżej 18 roku życia
Energetyki Od 1 stycznia napoje energetyczne mogą być kupowane tylko przez osoby powyżej 18 roku życia Od 1 stycznia napoje energetyczne mogą być kupowane tylko przez osoby powyżej 18 roku życia. 🔞 Nie mogą być też sprzedawane w szkołach i automatach z napojami. Energetyki negatywnie wpływają na rozwijający się organizm 🧠 – nigdy nie pozwalaj ich spożywać dzieciom. 👧🧒
Napoje energetyczne przeznaczone są wyłącznie dla osób dorosłych i nie powinny być spożywane przez dzieci i młodzież, ponieważ zawierają składniki, które przyjmowane w dużych ilościach, zwłaszcza przez osoby o małej masie ciała (jak dzieci), mogą doprowadzić do przekroczenia dawek, przy których obserwuje się efekty toksyczne. Zdaniem naukowców, napoje energetyzujące zagrażają nie tylko zdrowiu, ale i życiu.
Zadaniem tzw. energetyków jest przeciwdziałanie zmęczeniu i pobudzenie naszego organizmu do aktywności. Poprawiają koncentrację, zwiększają wydolność oraz przyspieszają metabolizm. To dobry produkt w przypadku dostarczenia energii po krótkotrwałym i bardzo intensywnym wysiłku fizycznym, kiedy potrzebujemy uzupełnić spadek energii w organizmie.
W skład napojów energetyzujących wchodzi:
- kofeina,
- tauryna,
- inozytol,
- cukry proste,
- witaminy z grupy B,
- substancje aromatyzujące,
- dwutlenek węgla,
- substancje konserwujące
- regulatory kwasowości.
Same te substancje nie są niezdrowe dla naszego organizmu, jednak ryzyko dla zdrowia mogą stwarzać proporcje, w jakich zostały skomponowane. Kofeina ma zarówno korzystny, jak i negatywny wpływ na organizm człowieka, a efekt zależy od spożytej dawki, wrażliwości organizmu, stanu zdrowia oraz wieku.
Dowiedziono również, że napoje o wysokiej zawartości kofeiny spożywane przez dzieci i młodzież mogą prowadzić do zaburzeń w rozwoju układu nerwowego.
Zdaniem naukowców, napoje energetyzujące zagrażają nie tylko zdrowiu, ale życiu. Już jedna puszka jest w stanie doprowadzić do zawału serca, co tyczy się zarówno starszych, jak i całkiem młodych osób.
Nawet osoby cieszące się pełnym zdrowiem nie powinny spożywać takich napojów zbyt często. Osoby zdrowe mogą po nie sięgać jedynie w sytuacjach awaryjnych, np. przed ważnym egzaminem lub podczas uciążliwej podróży. Napoje tego typu nie powinny być spożywane m.in. przez dzieci, młodzież, kobiety w ciąży, osoby cierpiące na schorzenia serca, układu nerwowego, migreny czy nadczynność tarczycy.
Od kilku lat na świecie i w Polsce, obserwowany jest stały wzrost asortymentu napojów energetyzujących, które cieszą się coraz większą popularnością we wszystkich grupach wiekowych, także wśród dzieci i młodzieży. Jak wynika z raportu Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), opracowanego na podstawie danych z 16 krajów europejskich, ok. 18% dzieci w wieku 3-10 lat spożywa napoje energetyczne przynajmniej raz w roku. Sięga po te napoje więcej chłopców niż dziewczynek (odpowiednio 22% i 14%).
Cały artykuł dostępny jest w linku poniżej.
GKRPA
Źródło:
Rola motywacji w leczeniu uzależnień
Motywacja to stan gotowości do podjęcia określonego działania.
Związane z nią procesy motywacyjne ukierunkowują nasze zachowanie na osiągnięcie określonych i zamierzonych wyników (celów). Celem może być chęć zmiany warunków zewnętrznych, jak i zmiana we własnej osobie, bądź zmiana własnej sytuacji. Istnieją różne rodzaje motywacji. Jedną z najważniejszych klasyfikacji jest podział na motywację wewnętrzną i zewnętrzną.
Motywacja wewnętrzna,
w kontekście psychoterapii, to taka sytuacja, gdy dana osoba chce podjąć terapię „sama dla siebie”. Chce coś zmienić w swoim życiu, myśleniu, działaniu. Angażuje się w działanie ze świadomością braku bezpośredniej gratyfikacji zewnętrznej. Taki rodzaj motywacji często rozumiany jest jako automotywacja, czyli motywowanie samego siebie i jest najbardziej pożądany w psychoterapii, gdyż dający najlepsze rokowania w leczeniu.
Motywacja zewnętrzna,
o niej natomiast mówimy, gdy ktoś podejmuje się psychoterapii w celu osiągnięcia nagrody lub uniknięcia kary, czyli dla „zewnętrznych korzyści”, np. gdy ktoś chce ratować swój związek, lub nie chce stracić pracy, z nakazu sądowego lub żeby odzyskać prawo jazdy. Nie oznacza to jednak, że taka motywacja jest niepożądana. Jeżeli tylko poparta jest jakimikolwiek wewnętrznymi przesłankami, także może być silnym czynnikiem wspierającym zmianę. W przypadku osoby uzależnionej od alkoholu jednym z najtrudniejszych zadań jest zmotywowanie jej do podjęcia leczenia. Zaprzeczanie istnieniu problemu wynika z samych mechanizmów choroby, jaką jest uzależnienie od alkoholu (tzw. alkoholizm). Skuteczne motywowanie jest często procesem trudnym i rozciągniętym w czasie. Okolicznością przyspieszającą podjęcie decyzji o leczeniu jest zwinięcie parasola ochronnego nad alkoholikiem, czyli pozwolenie mu na to, aby zaczął ponosić i odczuwać konsekwencje swojego picia. Problemy w obszarze zawodowym czy utrata zdrowia często są silnymi motywatorami do podjęcia terapii.
Na czym polegają najważniejsze różnice między motywacją wewnętrzną i zewnętrzną?
Motywacja wewnętrzna oznacza, że ktoś podejmuje jakieś działanie „dla siebie”. Bez presji z zewnątrz. Taki rodzaj motywacji jest oczywiście najbardziej pożądany w terapii, gdyż daje najlepsze rokowania w leczeniu. Jednak, prawdę mówiąc, takie przypadki w terapii uzależnień spotyka się rzadko. Mało która osoba uzależniona sama z siebie wpada na pomysł podjęcia terapii. Zwykle do leczenia nakłaniają ją różne niewygody i konsekwencje związane z piciem i zażywaniem. To mogą być straty zdrowotne, straty finansowe, utrata ważnych relacji, mieszkania, a także szacunku do siebie i systemu wartości, czyli straty moralne. Motywatorem zewnętrznym może być także wyrok sądu kierujący na leczenie czy groźba pozbawienia praw rodzicielskim uzależnionego rodzica. Z tego punktu widzenia każda motywacja jest dobra, tak wewnętrzna, jak i zewnętrzna, o ile tylko skłania do podjęcia realnych, a nie tylko deklarowanych zmian. Zresztą na różnych etapach choroby, a także na różnych etapach leczenia, ta motywacja uzależnionej osoby do wprowadzania zmian jest różna.
Motywacja do zmiany to pragnienie rozwoju
Oprócz autonomii, kolejnym ważnym czynnikiem wewnętrznej motywacji jest pragnienie nieustannego rozwoju, w czymś co jest dla nas ważne. Jakich uczuć doświadczamy, kiedy stajemy się coraz lepsi, w czymś, na czym nam zależy? Na pewno przyjemnych. Radości, dumy, szczęścia, poczucia mocy. Kiedy człowiek czuje, że robi coś, co jest bliskie jego sercu, istnieje ogromna szansa, że będzie mu stale zależeć na tym, aby rozwijać swoje umiejętności. I wreszcie poczucie sensu, tego co robię. Wielu ludzi znajduje motywację do działania, kiedy odkrywają, że to co robią jest ważne nie tylko dla nich samych, ale także dla innych. Chyba każdy z nas spotkał w swoim życiu ludzi, którzy poświęcali swój czas i energię na sprawy i rzeczy, które im osobiście nie przynosiły wymiernych korzyści, za to doskonale służyły innym. Psychologowie, terapeuci uzależnień, trenerzy, naukowcy zajmujący się motywację, często mają tendencję do podkreślania znaczenia wewnętrznej motywacji i traktowania nieco po macoszemu motywacji zewnętrznej.
Dlaczego motywacja w terapii uzależnień jest tak istotna?
Motywacja pacjenta do leczenia stanowi jeden z najważniejszych czynników odpowiedzialnych za powodzenie terapii. Niezależnie od tego, czy mówimy o uzależnieniu od alkoholu, czy innych substancji psychoaktywnych, czy pacjent zgłasza się na terapię z innym problemem. Już na samym początku terapii rozmowa o motywacji jest niezbędna. Warto uważnie zbadać, jakie jest źródło motywacji do leczenia. Jeśli jest ona niejasna, słabo sprecyzowana albo zewnętrzna, to właśnie wokół tego problemu warto się skupić podczas początkowej pracy z pacjentem. Celem jest wtedy zmiana, doprecyzowanie bądź wzmocnienie motywacji, aby móc przejść w ogóle do kolejnych etapów pracy terapeutycznej. Motywację można nazwać fundamentem, na którym buduje się coś nowego: nowy styl życia, nowe podejście do używek, nowy sposób wyrażania emocji czy do budowania relacji, a wreszcie – nowe podejście do samego siebie.
GKRPA
Źródło:
Motywacja do terapii uzależnień | Ośrodek terapii uzależnień: Alma Libre Warszawa
23 luty Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją
Depresja ma wiele twarzy. Może widzisz ją codziennie w lustrze, mijasz na korytarzu lub gdy przeglądasz social media. W Polsce mamy ponad 1,2 miliona takich twarzy.
Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją to doskonały moment do rozmowy o tej trudnej chorobie, okazania wsparcia i zatrzymania się na chwilę, poobserwowania siebie i bliskich. Niestety, dla wielu ludzi depresja nadal jest oznaką słabości, tematem wstydliwym i dlatego zamiatanym pod dywan.
Jednak depresja to schorzenie, które można porównać do innych chorób takich jak grypa, Alzheimer, cukrzyca czy padaczka. Posiada swoje określone definicje, kryteria diagnozy i metody leczenia. Pomimo tego, że objawy depresji czasem nie są widoczne na pierwszy rzut oka, nie czyni jej to mniej ważną od innych dolegliwości. Dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn, niezależnie od wieku czy statusu materialnego.
Jak tłumaczy lekarz Marcin Zarzycki: “Depresja zmienia funkcjonowanie mózgu na poziomie chemicznym i strukturalnym, co można uwidocznić w badaniach naukowych.”
Co może powodować depresję?
Depresja może mieć jedną, jasną przyczynę – np. pojawia się po utracie bliskiej osoby, ale może także być kombinacją genów, predyspozycji i środowiska, w jakim ktoś dorastał. Poza przyczynami genetycznymi i biologicznymi depresję może uruchomić szereg czynników stresowych, takich jak:
• wypadek,
• utrata pracy,
• zakończenie związku,
• przytłaczający nadmiar pracy i obowiązków,
• utrata sprawności.
Jak rozpoznać, czy cierpisz na depresję?
Według obowiązującej w Europie klasyfikacji ICD-10 do podstawowych klinicznych objawów pierwszego epizodu depresyjnego należą:
• obniżenie nastroju,
• utrata zainteresowania rzeczami, które wcześniej sprawiały radość (anhedonia),
• brak energii i osłabienie.
Ostateczną diagnozę depresji postawi lekarz psychiatrii po indywidualnym, dokładnym wywiadzie z pacjentem. Każdy przypadek jest inny, dlatego też choroba może przebiegać inaczej. Jeśli zauważasz u siebie nawet jeden z poniższych objawów, skontaktuj się z lekarzem:
Oprócz wyżej wymienionych objawów depresji, u dzieci i nastolatków choroba może przejawiać dodatkowe symptomy, takie jak:
• ataki płaczu,
• agresja (fizyczna, słowna) względem siebie lub innych,
• poirytowanie,
• lęk przed pozostawaniem samemu (nawet na chwilę),
• nadmierne zmęczenie, letarg.
Psycholog Jagoda Turowska komentuje: “Łatwo przeoczyć sygnały płynące od dziecka, myląc je z „burzą hormonalną”. Warto obserwować dziecko, słuchać co mówi i w razie wątpliwości udać się na wizytę do specjalisty, żeby nie mieć później wyrzutów sumienia, że coś przeoczyliśmy.”
Gdzie szukać pomocy?
Aby zdiagnozować depresję, możesz umówić się na bezpłatną wizytę w ramach NFZ. Lekarz psychiatra będzie w stanie ocenić powagę sytuacji i zalecić odpowiednią terapię. W przypadku choroby u dzieci nierzadko psychoterapia będzie odbywać się z udziałem rodziców.
Jeśli masz myśli samobójcze i planujesz zrobić sobie krzywdę (lub obserwujesz to u innej osoby), wezwij pogotowie (numer alarmowy 112 lub 999). Wezwanie karetki do osoby, której życie jest realnie zagrożone z powodu zaburzeń lub choroby psychicznej, nie różni się niczym od innych sytuacji, w których zwracamy się o pomoc do pogotowia.
Dedykowane infolinie antydepresyjne
Sprawdź, jaki numer warto wykręcić.
Źródło: www.hijunior.com/pl
Jak zwiększyć poczucie własnej wartości
Jak zwiększyć poczucie własnej wartości? – patrz na siebie z czułością
Niestety czasami sami jesteśmy dla siebie największymi krytykami.
Zapisujemy skrupulatnie w pamięci swoje błędy, oceniamy siebie, obwiniamy. Poświęcamy na to sporo czasu i energii. Taka postawa kosztuje nas dużo: cierpienie, poczucie winy, wstyd, niezadowolenie z siebie, ale ma głęboki sens. Jeśli poświęcamy sobie tyle czasu – to znaczy, że jesteśmy dla siebie ważni. Intencje Krytyka i Surowego Rodzica w nas są bardzo szlachetne – chcą, żebyśmy byli lepsi, żeby nam w życiu było lepiej. Warto docenić ich starania, zauważyć, o co tak bardzo dbają. Wiele w tym troski, zaangażowania, wysiłku, żeby coś zmienić. Jeżeli ktoś nas atakuje, musimy uciekać albo walczyć.
Trzeba się więc z naszym Krytykiem i Surowym Rodzicem dogadać – docenić ich intencje i wysiłek i ustalić nowe zasady współżycia. Jeżeli potraktujemy te części ze zrozumieniem i życzliwością, jest duża szansa, że nas posłuchają.
Akceptuj swoje niedoskonałości.
Jak zwiększyć poczucie własnej wartości. Oto kilka podstawowych wskazówek, które pozwolą zwiększyć poczucie własnej wartości:
- Przestań się obwiniać i nigdy nie nazywaj się głupkiem, jeśli coś się nie udało i nie zależało od ciebie.
- Przestań porównywać się z innymi: Gdybym miała takie nogi, też mogłabym nosić szorty…
- Zacznij ćwiczyć. Wysiłek fizyczny wpływa pozytywnie na nasze samopoczucie – to jest udowodnione naukowo!
- Zacznij się rozwijać, a nie być perfekcyjnym!
- Przestań rozpamiętywać każdy błąd, który popełniłeś. To już się stało. Pójdź dalej.
- Zacznij koncentrować się na pozytywnych zmianach, które możesz wprowadzić w swoje życie, niezależnie od decyzji innych.
- Zacznij robić coś, co cię cieszy – każdego dnia!
- Skorzystaj z pomocy coacha, aby okryć swój potencjał i wzmocnić poczucie własnej wartości.
Zrezygnuj z perfekcjonizmu
Tym, co jest naprawdę trudne, a jednocześnie zachwyca, jest rezygnacja z bycia doskonałym i praca nad tym, by stać się sobą.
Anna Quidlen
Perfekcjonizm to jedna ze strategii radzenia sobie z negatywnym obrazem siebie. Jest sposobem ucieczki przed wstydem, oceną, poczuciem winy. Niestety doskonałość nie jest możliwa.
Jak pisze David D. Burns: „Perfekcjonizm to największa iluzja, jaką sobie stworzył człowiek.
We wszechświecie po prostu nie istnieje. Nie ma perfekcji (…). Wszystko da się poprawić, jeśli przyjrzymy się temu z bliska i krytycznie – każdy człowiek, każda myśl, każde dzieło sztuki, każde przeżycie, wszystko”. Dlatego też ciągłe dążenie do spełniania jak najwyższych standardów prowadzi do emocjonalnego cierpienia. Wszyscy mamy słabości, obszary niedoskonałe. Wszyscy też czasami jesteśmy osądzani, wstydzimy się i czujemy się winni. Jesteśmy ludźmi. Jak zwiększyć poczucie własnej wartości? Zrezygnuj z perfekcjonizmu.
Kilka wskazówek, jak zrezygnować z perfekcjonizmu
- ustalaj sobie limity czasu na wykonanie określonych zadań, żeby nie poprawiać ich w nieskończoność
- jeśli musisz dokonać oceny jakiegoś swojego działania, zrób to na skali (np. 1-10), unikaj ocen: super – do niczego. Pamiętaj, że oceny od 6 do 7 świadczą o sukcesie, 8 – 9 mogą świadczyć o nadmiernym wysiłku, a ocena 10 – dokonałeś cudu
- praktykuj każdego dnia (przez np. 2 tygodnie) wypisywanie 10 rzeczy, z których jesteś zadowolona / y
- określ i pamiętaj, dlaczego warto jest popełniać błędy
- wypisz, jakie masz pomocne standardy, jakie masz zbyt wysokie standardy
- stawiasz sobie poprzeczki nieco powyżej rekordu świata? Określaj, kiedy zadanie, które stoi przed Tobą będzie: zbyt słabo wykonane, dostatecznie dobrze wykonane, zbyt perfekcyjnie wykonane
i pamiętaj – czy to, że inni popełniają błędy, zmienia Twój stosunek do tych osób?
Prawdopodobnie nie.
Pamiętaj o odpoczynku i zabawie
W świecie, w którym nakłania się nas do bycia efektywnym, bezcelowe działania mogą wydać się niepożądane. Zabawa właśnie to czas, w którym ma być po prostu fajnie, przyjemnie. Stuart Brown twierdzi, że przeciwieństwem zabawy jest niemożność pracy, a nawet depresja. Podaruj sobie czas, w którym nie jesteś wydajna / y. Da się jeździć na oparach, ale tylko przez krótki czas. Pamiętaj o odpowiedniej ilości snu.
Znajdź czas na robienie tego, co lubisz. Tańcz, maluj, trenuj boks, oglądaj filmy, leż długo w łóżku. Bądź dla siebie dobra / y, troszcz się o siebie.
Nigdy nie jest zbyt późno, aby nauczyć się doceniać siebie i żyć szczęśliwie w zgodzie z własnym ciałem i umysłem!
GKRPA
Źródło:
Alkohol a nowotwory
żródło:
https://kcpu.gov.pl/wp-content/uploads/2023/02/ALKOHOL-A-NOWOTWORY_2022-1-1.pdf